Thomasa Danielsa
W niedawnej propozycji mającej na celu poprawę uczciwości i dobrobytu społeczności na niestabilnym rynku kryptowalut, Vitalik Buterin, ceniony współzałożyciel Ethereum, wprowadził nowatorską koncepcję nazwaną „degen communism”. Ten innowacyjny pomysł ma na celu połączenie śmiałego etosu kultury „degen”, charakteryzującej się pogonią za lukratywnymi przedsięwzięciami inwestycyjnymi o wysokich stawkach, z systematycznymi ramami zaprojektowanymi w celu ochrony wszystkich uczestników przed niekorzystnymi skutkami wahań rynkowych.
U podstaw propozycji Buterina leży mechanizm opracowany w celu zapewnienia, że w przypadku włamania lub niepowodzenia projektu mniejsi uczestnicy otrzymają rekompensatę przed jakimkolwiek rozważeniem większych interesariuszy. Buterin postrzega to podejście jako krok w kierunku bardziej sprawiedliwego i zrównoważonego ekosystemu, co publicznie poparł w następstwie klęski Terra Luna w 2022 r. Ponadto opowiada się za włączeniem tego modelu do warunków świadczenia usług dotyczących projektów, przewidując „oddolne” ustalanie priorytetów w zakresie alokacji funduszy w scenariuszach niewypłacalności.
Zastanawiając się nad początkowym przyjęciem jego propozycji, Buterin zauważa: „Dwa lata temu moja propozycja spotkała się ze sceptycyzmem i błędną interpretacją, błędnie utożsamianą z wezwaniem do pomocy rządowej. Moja propozycja jest jednak całkowicie odmienna i polega na tym, aby zespoły projektowe uwzględniły w swoich warunkach świadczenia usług oczekiwanie takiego ustalenia priorytetów. Buterin wyjaśnia, że jego jedyny apel do podmiotów rządowych wiąże się z ustanowieniem ram prawnych, które uznawałyby i utrzymywały w mocy takie porozumienia w postępowaniu upadłościowym.
Rozszerzając swoją wizję, Buterin odniósł się również do zjawiska monet memowych, wzywając te projekty do przeznaczenia części swojej emisji na przedsięwzięcia filantropijne. Zdaniem Buterina ten gest mógłby nadać tym często niepoważnym kryptowalutom poczucie wspólnoty i zbiorowych obowiązków. Co więcej, opowiada się za ideą zrzutów, które preferencyjnie przynoszą korzyści indywidualnym użytkownikom i podmiotom przyczyniającym się do dobra publicznego, wraz ze strukturami zarządzania, które utrudniają konsolidację wpływów.
