David Edwards
Anatoly Yakovenko, współzałożyciel Solana, niedawno wyraził silne preferencje dla rozwiązań blockchain warstwy 1 (L1) nad alternatywami warstwy 2 (L2), twierdząc, że architektury L1 mogą zapewnić wyższą prędkość, efektywność kosztową i bezpieczeństwo. Krytykuje rozwiązania L2 za ich zależność od wolniejszych stosów dostępności danych L1 i konieczność stosowania złożonych mechanizmów, takich jak dowody oszustwa i uaktualnienia multisigs, które jego zdaniem mogą naruszyć bezpieczeństwo.
Odnosząc się do obaw dotyczących ograniczeń przechowywania danych charakterystycznych dla blockchainów L1, Yakovenko podkreślił, że Solana generuje rocznie około 80 terabajtów danych — określa tę ilość jako skromną i możliwą do opanowania.
Yakovenko kwestionuje również konieczność wielu rozwiązań L2, sugerując, że pojedyncze L2 zdolne do równoległego wykonywania mogłoby wystarczyć dla różnych aplikacji. Twierdzi, że skończona liczba wartościowych inteligentnych kontraktów nie uzasadnia proliferacji platform L2.
Co więcej, Yakovenko wcześniej opisał rozwiązania L2 jako „pasożytnicze”, ponieważ przekierowują priorytetowe transakcje z podstawowej warstwy L1, co potencjalnie wpływa na ogólną wydajność i model ekonomiczny podstawowego łańcucha bloków.
Te perspektywy podkreślają zaangażowanie Yakovenko w udoskonalanie rozwiązań L1, takich jak Solana, aby sprostać wyzwaniom związanym ze skalowalnością i wydajnością, pozycjonując je jako realne alternatywy dla wielowarstwowych podejść przyjmowanych w innych ekosystemach blockchain.
